stopa bezrobocia

wyliczana jest jako procentowy udział liczby bezrobotnych w zasobach siły roboczej. Ta jest inaczej ludnością aktywną zawodowo, czyli wszystkimi osobami pracującymi i osoby poszukujące pracy, będąc zdolnymi do jej podjęcia. Wedle polskiego Głównego Urzędu Statystycznego stopą bezrobocia jest liczba bezrobotnych zarejestrowanych w powiatowych urzędach pracy do liczby ludności aktywnych zawodowo. Definicja osoby aktywnej zawodowo obejmuje tutaj zarówno zarejestrowanych bezrobotnych, jak i pracowników sektora publicznego i prywatnego. Wyróżnia się trzy główne typy bezrobocia. Frykcyjne to takie, które jest spowodowane przerwami w zatrudnieniu z powodu zmiany miejsca zamieszania czy poszukiwania innej pracy. Strukturalne występuje, ponieważ zmiany strukturalne jakie możemy napotkać w gospodarce wpływają na zanikanie zawodów czy likwidację niedochodowych sektorów gospodarki. Cykliczne bezrobocie powodowane jest zmianami w ogólnym poziomie wytwórczości gospodarki. Dzieje się wtedy, kiedy gospodarka działa poniżej swoich zdolności wytwórczych. Jako naturalną stopę bezrobocia określa się sumę bezrobocia frykcyjnego i strukturalnego. Osiąga się ją, kiedy wytwórczość gospodarki posiada swój poziom potencjalny. Naturalna stopa bezrobocia nie jest podawana jako wielkość przez urzędy statystyczne. Osobami szacującymi ją są analitycy makroekonomiczni.