zabezpieczenie kredytu (ang. collaterat)

prawne zabezpieczenie zobowiązań dłużnika, które są zaciągnięte wobec banku. Jego celem jest zapewnienie bankowi zwrotu należności z tytułu udzielonych kredytów i gwarancji bankowych wraz ze wszystkimi kosztami, takimi jak prowizji i marże, w razie nieuregulowania zobowiązań przez dłużnika w umownym terminie. Ustanowienie zabezpieczenia uprzystępnia bankowi proces dochodzenia roszczeń, zwiększa wartość majątku, z którego bank może się zaspokoić lub daje możliwość zaspokojenia się z obciążonych rzeczy, bez względu na ich własność. Do zabezpieczeń osobistych można zaliczyć np. poręczenie wekslowe, pełnomocnictwo czy poddanie się egzekucji aktem notarialnym. Za zabezpieczenie rzeczowe uznaje się hipotekę, zastaw na zasadach ogólnych, kaucję, ubezpieczenie kredytu czy blokadę środków na rachunku bankowym. Ustanowienie zabezpieczenia zazwyczaj wymagane jest przez banki przed wypłatą kredytu, jednak może ono zostać jeszcze wzmocnione w trakcie kredytowania, gdy sytuacja finansowa dłużnika ulegnie pogorszeniu lub bank uzna dotychczasowe zabezpieczenie za niewystarczające wskutek obniżenia jego realnej wartości. Podczas egzekucji wierzycielowi, czyli bankowi przysługuje wybór, z których form zabezpieczenia zaspokoi swoje roszczenia. Uregulowanie zobowiązań dłużnika oznacza, że zabezpieczenia tracą moc. W paru jednak przypadkach, jak przy hipotece czy zastawie, zwolnienie zabezpieczeń następuje przy zachowaniu odpowiedniej formy.