przystąpienie do długu kredytowego (ang. credit debt accession)

rozróżniane jest umowne i ustawowe przystąpienie do długu kredytowego. To pierwsze oznacza takie przystąpienie, które traktowane jest jako jeden z rodzajów zabezpieczenia kredytów. Pisemna umowa zawierana jest między bankiem lub kredytobiorcą a przystępującym do długu. Łącznie z kredytobiorcą przystępujący do długu odpowiada za niego. W ten sposób kredytobiorca nie zostaje zwolniony z długu. Odpowiedzialność obu tych osób ma charakter solidarny (patrz też: poręczenie wekslowe). Z kolei ustawowe przystąpienie do długu zdarza się w przypadku zbycia przedsiębiorstwa lub gospodarstwa rolnego przez kredytobiorcę. Gdy wierzytelność z tytułu kredytu wiązała się z ich prowadzeniem, nabywca gospodarstwa lub przedsiębiorstwa staje się w sposób solidarny odpowiedzialny wraz z kredytobiorcą za spłatę kredytu, nie musząc zawierać umowy przystąpienia do długu. Odpowiedzialność nabywcy ogranicza się do wartości nabytego gospodarstwa rolnego lub firmy.